Leren boekjes

Een poos geleden heb ik als souvenier uit Tokyo een stukje groen leer meegenomen, om te gebruiken als omslag voor een boekje. Ik vond op internet een voorbeeld en in een van onze boekbindboeken een instructie voor het innaaien van de katernen. Met die instructies maakte ik een boekje, was er erg tevreden over en legde het op de plank. Dat was iets dat ik later nog eens wilde doen. Maar op de verschillende boekbindbeurzen die we bezochten vond ik geen leer dat stevig genoeg was om als omslag voor een boekje te dienen. In boekbindland wordt het leer dat wordt gebruikt om boeken te bekleden zo dun mogelijk gemaakt en dan op bord geplakt. Daarom concentreerde ik me op het maken van boekjes met een kaft van bord en papier. Van leren boekjes kwam een poosje niets.

Tot ik laatst een boekje nodig had om aantekeningen te maken. Ik wilde een zelfgemaakt boekje gebruiken, omdat het aantekeningen waren van een bijzondere week en ik besloot het groene leren boekje mee te nemen. Het bleek wel een heel gaaf en fijn boekje te zijn en ik kreeg zin om meer van dit soort boekjes te maken. Aan het einde van de week kwam Hein me ophalen en ik vertelde hem hierover. Samen zochten we naar een leverancier van leer, die leer had dat dik genoeg was. Na lang zoeken vonden we een winkel in Den Haag en we zouden daar naartoe zijn gereden als Hein niet nog even verder had gezocht en hier vlakbij, in Heesch, atelier Henderini had gevonden. We maakten een afspraak (voor een half uurtje later) en bezochten het atelier. We kregen prima advies van de beide eigenaren en gingen naar huis met een paar lappen leer die uitstekend geschikt waren als omslag.

Ik ging aan de slag en maakte vier boekjes:

Het eerste boekje maakte ik met roze leer.

Het roze leer is lekker soepel, en er zit een ronde rand aan de zijkant die ik leuk kon gebruiken als flap. Hein stelde voor dat ik met de foliepen een versiering zou maken op de omslag, ik tekende bloemen in zilverfolie.

Ik gebruikte zwart waxgaren om lichtblauwe katernen van dubbelgevouwen 120 grams A4 aan de kaft te naaien. Omdat het leer zo soepel is, kan je zo’n boekje helemaal plat openleggen; dat schrijft makkelijk. Omdat 120 gram best zware kwaliteit is, zijn de bladzijden ook stevig genoeg om je pen te ondersteunen. En lichtblauw geeft een heel fris effect bij dat zoete roze.

Ik maakte twaalf katernen met elk vijf vellen, dus heeft het boekje 12x5x4=240 pagina’s. Ik heb een zwarte suede veter aan de flap gemaakt en daar een houten sluitbeentje aan gebonden, zodat het boekje losjes dichtgebonden kan worden. De flap beschermt de voorkant van de bladzijden.

In het atelier had ik op tafel een heel mooi stukje bruin leer zien liggen, waarvan ik bang was dat het duur zou zijn. Maar dat viel gelukkig mee! Ik sneed er een recht stuk uit, voor mijn tweede boekje:

In het atelier vond ik het al mooi, maar toen ik er thuis wat leervet in wreef, kwamen de kleuren nog beter naar voren. Geweldig!

 

De foto’s doen het geen recht…

Ik maakte twaalf katernen van elk vijf dubbelgevouwen A4, in wit, 120 grams, en naaide deze met zwart waxgaren aan de kaft.

Dit leer is ook heel soepel, net als het roze leer, en je kunt het boekje helemaal plat op tafel leggen:

 

Ik gebruikte een zwarte suede veter en een houten sluitbeentje om het boekje dicht te binden.

Hein had ook nog een mooi idee voor het witte leer dat we hadden meegenomen. Hij stelde voor er een boom op te maken met de foliepen en het goudkleurige folie dat hij had. Ik zocht op internet de naam van de gouden boom uit de wereld van Tolkien en drukte die af in het schrift van de elven: Laurelin. Die naam zette ik met de foliepen onder de boom. In de folietekening zijn nog stukjes wit leer te zien. Dat geeft een antiek effect. Het is net of het boekje al heel oud is.

Ik koos groen waxgaren om de katernen in te naaien en ivoorkleurig papier (120 gram A4, 12x5x4=240 pagina’s). Zo heeft het boekje een warme uitstraling. Het nodigt uit om in te schrijven:

Ik koos een groene suede veter en een Chinees sluitbeentje (van been) om het boekje dicht te binden.

Op het zwarte leer wilde ik het Japanse karakter voor ‘hon’ (boek) met foliepen op de kaft maken. Hein stelde voor er een soort kleurenblindheidtest van te maken, met het karakter als gouden stippen in een veld van zilveren stippen. Ik vond het een leuk idee.

(Het fotograferen van een zwart boekje bleek lastig: wederom doet de foto het boekje geen recht.)

Ik koos zwart waxgaren en naaide twaalf katernen van vijf vellen lichtgroen A4 van 120 gram in.

In combinatie met het zwart en het Japanse karakter ip de voorkant, doet het groen me denken aan jade. Het maakt dat het boekje de uitstraling heeft van een fris voorjaar.

Ik maakte een beige suede veter aan de flap en bond daar een Chinees sluitbeentje aan om het dicht te binden.

Het zwarte leer is iets stugger dan de andere lappen. Hierdoor staan de punten van de flap een beetje omhoog. Het boekje wordt er stevig en stoer van.

Vooralsnog heb ik deze boekjes gemaakt omdat ik het graag wilde en ik heb nog leer en ideeën, dus ik ga lekker nog even door. Maar: ze zijn wel te koop. Dus: als je interesse hebt in één van de boekjes die je hier ziet, laat het dan even weten.

Later meer!

2 comments

  1. He, leuk, ook weer een creatieve bijdrage van Ing! Wat een prachtige boekwerken zeg, ik vind vooral die tweede erg mooi vanwege de tekening in het leer, en het groene papier van het vierde boekwerk is ook bijzonder. Mooi werk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *