Het werd tijd voor een echt project. Ik wil immers een ‘echte’ margedrukker zijn, en daar horen uitgaven bij. Waarom zou je oplages drukken als je daar vervolgens niks mee doet? Onze goede vriend Mathijs had namelijk al eerder laten weten dat hij het wel zag zitten om een aantal van zijn gedichten op ambachtelijke wijze vormgegeven te krijgen. Dus toen ik voldoende zelfvertrouwen had met het zetten en drukken, hebben we hem uitgenodigd om eens te komen praten over de mogelijkheden.

Het feit blijft dat ik gewoon niet zoveel drukletters heb: hele grote lappen tekst krijg ik gewoon niet gezet. En ik heb mijn letters gekocht van een Nederlander – de distributie van de letters is dus ook als in het Nederlands. Dat dat problemen zou gaan opleveren, daar heb ik in het vorige bericht al over geschreven. Maar dan nog kregen we niet een heel gedicht in 1x gezet. Denken over hoe we van die nood een deugd konden maken, was de conclusie eigenlijk heel eenvoudig: we moesten strofe voor strofe gaan drukken. En als je meerdere strofes op 1 pagina zet, dan wordt dat al gauw lelijk: het menselijk oog merkt minieme verschuivingen direct.

Wij stelden dan ook voor om een boekje met harmonica (of leporello)-binding te maken. Op die manier kunnen we een strofe per ‘segment’ drukken. We hebben 120gr A4 in de lengte doorgesneden en per strook vier segmenten van 7cm lang gemaakt (er blijft ook nog wat over als lijmstrook ook). Vier strofen per strook, dus! Als letter koos Mathijs voor de 24pt Rondo: een kloeke maar sierlijke letter. De hoofdletters van dat font zijn echter behoorlijk breed, en als we elke regel met een hoofdletter begonnen, dan zou het in de breedte niet meer passen… We hebben er dus voor gekozen om alleen in de titels hoofdletters te gebruiken en de rest in lowercase te doen. En een leporello loopt ‘door’: er zijn geen pagina’s om een scheiding aan te brengen tussen de gedichten. Dat probleem hebben we opgelost door elk gedicht met een titel-segment te beginnen en het in een bepaalde kleur te drukken. We gaan afwisselend pruissisch blauw en rauwe omber gebruiken: mooie donkere kleuren.

Als oplage hebben we ingestoken op 50 exemplaren. Dat betekent dat ik voor elke drukgang 60 exemplaren druk, zodat er nog wat fout kan gaan zonder dat dat direct tot uitval leidt. Het drukken zelf ging wat moeizaam, totdat Ingeborg me er op wees dat ik best twee segmenten tegelijk kon drukken (bij voldoende beschikbaarheid van de letters, natuurlijk). Ook adviseerde ze me om de pers gewoon 1x goed in te stellen en alles dan zo te laten: een gouden tip, want als ik nu een zetsel klaar heb, ben ik binnen vijf minuten productie aan het draaien. Ook heeft ze zich erg druk gemaakt over het snijden en vouwen van het papier – dat helpt echt heel erg!

Over het eerste gedicht (verdeeld over twee stroken) heb ik drie weken gedaan. Het tweede gedicht gaat vandaag (binnen een week!) klaar zijn. Dat tempo ga ik proberen er in te houden. In totaal zijn het vier gedichten, dus dan zou het over twee weken allemaal gedrukt moeten zijn! Maar de stroken aan elkaar lijmen en de kaftjes maken, dan wordt ook nog een heel werk. Natuurlijk zal het eindresultaat hier te zien zijn!