Droogtijd en stabiliteit

De inkt die ik gebruik, droogt niet zo snel. Zelfs met een paar druppels siccatief er doorheen gemengd, duurt het toch nog wel eventjes voordat alles echt gedroogd is. Tot mijn grote onsteltenis moest ik constateren dat de inkt van gisteren nog niet droog (genoeg) was. Op zich niet zo’n probleem, maar ik heb niet de luxe van een paar dagen droogtijd nemen tussen de drukgangen! Ik moest de vellen omvouwen en aan de andere kant van de al bedrukte kant drukken, en dat zou betekenen dat op de tegenoverliggende pagina van de al bedrukte pagina, er in spiegelbeeld inkt-vegen zouden komen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling!

En toen bedacht ik me dat courantpapier (ook wel bekend als het papier waar telefoongidsen op gedrukt worden) erg absorberend is. Ik gebruik het om de inkt van de inktplaat en de rollers af te krijgen, en op de grafische cursus werd het gebruikt om de inkt van de etsplaatjes af te slaan. En ik heb nog wel wat telefoonboeken liggen… Dus ik heb blaadjes van de telefoongids dubbel gevouwen en tussen  de pagina’s gedaan.

Courantpapier tussen de pagina’s, klaar om te drukken!
Dit was dus anders op de tegenoverliggende pagina terecht gekomen!

Het werkte goed, maar het vertraagde wel. Eerst om er achter te komen dat de inkt nog (te) nat was, toen naar een oplossing zoeken… En bij elke druk moest er zo’n blaadje tussen en er weer tussenuit. Dat schoot dus niet zo heel erg op, en uiteindelijk heb ik vier drukgangen kunnen doen. Toen was het al half twee en had ik nog niet gelunched — kon ik ook (nog) niet, omdat ik eerst boodschappen moest doen!

Ik ben echter eerst naar het centrum gegaan, om papier te halen voor de kaft. Ik wil de vijf vellen innaaien met een cahier-steek, met een kaft van papier met een hoger ‘grammage’ (en ja, dat is een woord). Uiteindelijk kwam ik bij fotokarton terecht: stevig en in vellen van 50×70 cm te krijgen. Ik koos voor een kleur die ‘zand’ heet, maar echt maar een tint lichter is dan het ‘creme’ van het papier…

Ik heb vellen nodig van iets groter dan A4, zodat er een beetje ruimte tussen de rand van de kaft en het boekje ontstaat. Dat werd dus snijden! Na enig gereken kwam ik er achter dat ik wel erg veel snijverlies zou hebben in de breedte (van het boekje), en dat is toch wel zonde. En toen bedacht ik me dat die extra ‘flap’ ook gewoon als een folder teruggeslagen zou kunnen worden om een soort folder te maken. Geeft het toch iets meer cachet!

De binnenkant van de folder

Hier zie je hoe de binnenkant gaat worden. Je ziet de extra ruimte (5mm rondom, lekker ruim) en rechts de extra flap. Die ‘uitsteeksels’ zijn een experiment om iets leuks met een sluiting te doen…

De uitsteeksels passen in inkepingen op de voorkant

Hier zie je (een model van) de sluiting: in de voorkant maak ik inkepingen waar de uitsteeksels in passen. Het gaat niet precies zo worden, want de inkepingen zitten te dicht op de rand (met uitscheurgevaar!) maar als ‘proof of concept’ werkt het wel goed. Inmiddels zijn alle vellen gesneden, misschien later vanavond nog eventjes de vouwen rillen.

Zie je wat er in de bovenste mis is?

Ondertussen blijken proefdrukken geen overbodige luxe. En soms zit dat in heel subtiele zaken. Zie je wat er mis is met de bovenste proefdruk en wat er verbeterd is in de onderste?

(En de foto’s zijn niet al te best. Tja, normaliter laat ik Ingeborg de foto’s doen, want die heeft er veel meer kijk op dan ik. We moeten het er maar meer doen, voor nu.)

3 comments

    • De letters kunnen niet uit het lood staan, want ze zijn ingeklemd en allemaal even groot. Uit het lood is dus heel moeilijk! Nee, de ‘s’ stond ondersteboven! Daarom stond die letter niet gelijk met de rest. En er is ook een verschil in de haaltjes: de ‘buik’ is iets groter…

Laat een antwoord achter aan admin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *