Als je net leert lezen, dan zijn prentenboeken ideaal lees-voer: liefst grote, kleurrijke platen, eenvoudige teksten maar toch een min-of-meer complex verhaal. Vroeger had ik een paar prentenboeken van Richard Scarry, die precies aan die eisen voldoen. Met zijn kenmerkende stijl heeft hij meer dan 300 boeken vol getekend. En er ‘gebeurt’ heel veel op de pagina’s: er is veel te zien!

Ine’s kinderen hadden ook prentenboeken van Scarry, en die hebben ze letterlijk helemaal stuk gelezen! Maar nu hebben die kinderen zelf kinderen, en die komen nu in de leeftijd dat ze die prentenboeken ook wel leuk zouden vinden… Voor Ine reden om ons te vragen de twee prentenboeken te repareren, zodat een volgende generatie er weer plezier aan zou beleven. En dan liefst ook zo dat het iets langer mee zou gaan. We vonden het een hele eer dat we dit mochten doen!

Zoals je ziet waren de boeken niet in een dusdanige staat dat je die eens lekker aan je kleinkinderen te lezen geeft. En dat was wel het doel. Dus voor ons een uitdagende klus!

De boeken waren behoorlijk gehavend: niet alleen waren de vellen bij de vouw gescheurd, en ook in de pagina’s zaten hier en daar scheuren. Dat was provisorisch “gerepareerd” met plakband. Ik zet het tussen aanhalingstekens, want het plakband heeft juist veel schade toegebracht aan het papier: de lijmstoffen laten het papier helemaal verkleuren! En als je het dan echt wilt repareren, dan krijg je het er ook haast niet af zonder nog meer schade te krijgen. Doe dit dus niet!

We hebben de pagina’s weer aan elkaar geplakt tot vellen, en de scheuren gerepareerd met (zuurvrije!) papier-tape. Die is speciaal voor papier-reparatie gemaakt, is doorzichtig en geeft een haast onzichtbaar resultaat.

Die scheuren zijn dus weer zeer stevig geplakt, alleen jammer dat die vlekken van het plakband zichtbaar blijven.

Daarna hebben we de vellen weer tot katernen gevouwen, en hebben we alles weer ingenaaid. Daardoor valt het boek lekker mooi open, in tegenstelling tot bij een pocket, waar de vellen aan elkaar zijn geplakt en dus nooit helemaal in elkaars verlengde kunnen liggen. Mooi openvallen is natuurlijk wel erg belangrijk bij een prentenboek, zeker als de prenten over de twee pagina’s lopen!

We hebben nieuwe banden gemaakt en daar het oorspronkelijke kaft-papier op geplakt, zodat het karakter van het boek behouden blijft. Er was nog wel een probleempje: het oorspronkelijke boek had geen schutblad: de rug van de eerste pagina was aan de binnenkant van de kaft geplakt. Daar was het natuurlijk ook gaan uitscheuren, dat is immers het punt waar de meeste kracht op komt te staan — zeker als (soms wat onvoorzichtige) kinderen het boek hanteren! Dat wilden we dus anders doen.

En je ziet dat ook hier wat provisorisch is gerepareerd. Dat moet dus echt anders. (Bovenaan heeft Ine’s zoon zijn naam geschreven, dat maakt het natuurlijk echt zijn boek. Dat wilden we uiteraard bewaren!)

Het toevoegen van een schutblad betekent wel dat de pagina die achter het schutblad zit, leeg is — niet echt aantrekkelijk voor een prentenboek dat bedoeld is om helemaal vol te staan! We hebben dat opgelost door een paar pagina’s in te scannen, en bepaalde figuurtjes op de voorkant te printen:

Het schutblad is overigens groen-blauw “olifanten-papier”. De oorspronkelijke eerste pagina staat dus op de ommezijde van de olifant, en zat in het oorpronkelijke boek dus op de binnenkant van de kaft geplakt.

Het boek valt weer mooi open:

En de naam van Ine’s zoon is bewaard gebleven: dat maakt het natuurlijk extra speciaal! (We hebben het voor op de site een beetje blurry gemaakt…)

En dan nog eentje van de binnenkant, omdat ik zo hou van Scarry’s onmiskenbare stijl!

Sommige boeken zijn het gewoon waard om weer netjes gemaakt te worden, zodat er weer volop van genoten kan worden! Heb je zelf ook zo’n boek in de kast staan? Plak geen plakband, maar neem contact met ons op om de mogelijkheden door te nemen!