“One box to hold them all”

Elke zomer, als we op vakantie gingen naar Frankrijk, nam mijn vader zijn boeken van “In de Ban van de Ring” mee, om ze dan in één keer uit te lezen. Hij had de editie van Prisma Pockets, uit 1971 — ouder dan ik ben! Maar ja, op een gegeven moment zijn die pockets echt letterlijk stuk gelezen, zeker met van die dikke boeken. Het werd dus meer een zielige verzameling bundeltjes papier, met de voor- en achteromslag van de drie delen er tussen. Daar moest natuurlijk wat aan gedaan worden: het zijn belangrijke boeken voor mijn vader, maar ook voor mij. De eerste keer dat ik de trilogie las, was dat ook uit deze pockets.

Ingeborg nam ze mee als haar project voor de les boekreparatie, en het resultaat is prachtig!

Het meeste werk (waar we geen foto’s van hebben gemaakt) was het lospeuteren van alle vellen. Als je een pocket opnieuw wilt inlijmen, dan moeten alle vellen weer ‘vrij’ zijn: los van elkaar en geen lijmresten! Je kunt natuurlijk gewoon een stukje van de vellen afsnijden en ze zo lijm-vrij krijgen (zo doen ze dat als bijvoorbeeld een boek voor een openbare bibliotheek opnieuw moet worden gebonden), maar dat betekent wel dat er minder ruimte is tussen het lijmvlak en de tekst. Doe dat zo een paar keer en je kunt de eerste letters niet meer lezen! En dus kozen wij voor eerlijk handwerk!
Nadat alle vellen losgepeuterd waren, zijn ze opnieuw ingelijmd op de rug. (‘Lumbecken’ heet dat, naar de uitvinder van die techniek.) Daarna is er gaas overheen gespannen om de rug extra stevig te krijgen: het is immers het zwakke punt van het boekblok, en met lumbecken worden de vellen niet ingenaaid en zitten ze dus alleen maar vast aan de lijmlaag. (Juist daarom gaan pockets altijd kapot op de rug.)
Daarna zijn de boekblokken keurig ingebonden in een harde kaft:

De ruggen
De ruggen

Het ruglinnen van het boek is bij de achtergrond-kleur van de plaat aan de voorkant gekozen. Ook het dekpapier (dat je bijna niet ziet) heeft een bijpassende kleur, met een zogenaamde ‘olifantenhuid’-structuur. De voor- en achteromslag zijn op de band geplakt. Omdat de ruggen al lang verloren waren gegaan, moest daar iets anders op bedacht worden. Ingeborg besloot om met goudfolie alleen streepjes te zetten om de volgorde aan te geven — een fijn ‘understated’ detail.

De bovenkant
De bovenkant

De boeken zijn ook verrijkt met kapitaalband in een bijpassende kleur.

De doos
De doos

In de eerste foto heb je het misschien al gezien: we hebben nog iets extra’s gedaan. Ingeborg had de boeken zo mooi gerepareerd, en ik wilde graag ook iets toevoegen aan het project. Ik heb heel lang zitten nadenken en schetsen om iets te bedenken dat de boeken eer aan zou doen. Ik had al iets bedacht met een doos die open viel, met een tekst in Elven-runen in goudfolie enzovoorts. Maar dat zou betekenen dat je de boeken niet zou zien, en dat zou gewoon ontzettend zonde zijn! Het moest iets worden dat de boeken ondersteunde, en ze niet verborg.

Uiteindelijk besloot ik om een soortement van ‘plateau’ te maken waar ze alle drie in konden staan. De doos is aan de boven- en de voorkant open, zodat je makkelijk de boeken er uit kunt pakken en weer terugzetten. Om enige stevigheid te geven maakte ik tussenschotjes die iets minder hoog zijn dan de ‘rug’ van de doos. De doos bekleedde ik met papier met een drakenmotief (leek me passend), en aan de buitenkant kwam bruin linnen (hetzelfde linnen als op het tweede deel). Ik de voorste hoekjes van de tussenschotjes schuin gemaakt — anders zou je bij het wegzetten van een boek met een scherpe punt per ongeluk het boek kunnen beschadigen.

De achterkant van de doos en de boeken
De achterkant van de doos en de boeken

Wij (en mijn vader, ook niet onbelangrijk!) zijn erg tevreden met het resultaat: die boeken kunnen weer veertig jaar mee!

Heb je ook zo’n belangrijk boek dat helemaal stuk gelezen is? Misschien kunnen wij het wel voor je repareren! Neem contact met ons op om te zien wat er mogelijk is.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *