Deze week is Ingeborg weer op sesshin, en net zoals de vorige keer ga ik me in de tussentijd bezig houden met een drukproject. Anders dan ‘Een eenzaam figuur’ gaat dit niet in één week klaar zijn: ik ga mijn tijd nemen, zodat ik ook alles de tijd en aandacht kan geven die het nodig heeft.

Deze keer heb ik de getalenteerde Lydia de Leeuw bereid gevonden om een tekst te schrijven. Het is een mooi verhaal geworden over de communicatie tussen twee mensen, en ik ga dat in de vorm van een dubbelpamflet gieten. De tekst is uiteindelijk op 39 pagina’s gekomen, in twee pamfletten van twintig pagina’s elk (want natuurlijk wordt er ook een pagina in beslag genomen door de colofon). Ik ga het geheel in de 14 punts Roos Romein drukken, omdat die lekker leesbaar is en goed geschikt voor langere teksten.

Elke pagina heeft een ’titel’ (eigenlijk een dag, tijd en medium) die een beetje los staat van de lopende tekst. In de aangeleverde tekst was dat in bold italic gezet, maar ja — dat font heb ik niet! Ik heb besloten om de titels ook in Roos Romein te drukken, maar dan in het blauw. Dat betekent wel een drukgang extra: een verdubbeling van het aantal drukken van 40 naar 80! En ja, ik zou (theoretisch gezien) twee pagina’s tegelijk kunnen drukken, maar ik heb daar slechte ervaringen mee. Beter is het om pagina voor pagina te drukken en wat meer zekerheid te hebben over de drukkwaliteit, en dan met name de verdeling van de inkt over het zetsel.

Ik heb ook eerst een ‘model’ gemaakt van de twee pamfletten en per pagina genoteerd welke pagina van de tekst daar op terecht moet komen. Zo heb ik een inslagschema waarbij ik goed kan nagaan welke pagina precies komt. Ik ken mezelf: als ik daar niet heel goed bij nadenk, dan gaat het mis. En daar kom je natuurlijk pas achteraf achter… Tot nu toe maakte het allemaal niet zo heel veel uit: ‘On a Given Day’ was gedrukt op stroken dus dat kon niet mis gaan, en bij ‘Een eenzaam figuur’ stond elke bladzijde op zichzelf. Nu is de volgorde echter van cruciaal belang!

Ik heb inmiddels de eerste dag achter de rug. Het papier is gesneden en gevouwen, en ik heb vijf drukgangen van titels achter de rug. Dat lijkt me een goed tempo — ik wil af en toe ook eventjes iets anders doen dan drukken. En ik moet er ook voor zorgen dat elke avond alles helemaal opgeruimd is, anders dan vreten de poezen het op! Ik kan dus ook niet te laat doorgaan.

Ik zal morgen meer laten zien van het werk.