Vandaag heb ik geleerd dat ik heel goed moet kijken welke pagina nou welke titel heeft, en waar de stapel van de ene ophoudt en de andere begint. Ik heb twee drukgangen extra moeten doen om bij het gewenste eindresultaat van vandaag uit te komen… Het goede nieuws is wel dat ik nu genoeg rest-papier heb voor proefdrukken — voor de komende drie jaar!

Alle pagina’s beginnen met een ’titel’, waar in staat hoe de boodschap is overgekomen (telefoon, SMS, zelfs Facebook!) en wanneer. Woensdagavond is een belangrijke avond in het verhaal, en dus zijn er nogal wat pagina’s die op dat tijdstip spelen. Da’s natuurlijk lekker makkelijk: hoef je alleen maar een paar cijfers uit te wisselen en je kunt weer aan de slag. Daarmee heb ik weer wat verloren tijd in kunnen halen.

Wel ben ik maar matigjes tevreden over de drukkwaliteit. Er zitten (voor mij) onverklaarbare veegjes op het drukwerk, en dat is natuurlijk niet zoals het hoort. Ik vermoed dat de inkt die ik gebruik daar een factor in is: ik gebruik PvG hoogdrukinkt. Die is geweldig voor lino, maar niet (speciaal) geschikt voor loden letters. Met de grotere fonts gaat het wel goed: daar laat de inkt zich lekker over uit smeren. Maar bij kleinere fonts met veel details (zoals de Roos Romein), is het toch behelpen. Er is mij al vaker gezegd dat ik andere inkt moet hebben (en dan specifiek de rubber-inkten van Van Son). Maar ik ben eigenlijk ook wel gehecht aan de boel schoon kunnen maken met (groene) zeep en water, in plaats van naar de terpentine te moeten grijpen.

En de foto… tja, Ingeborg is er niet, en zij heeft beide (goede) fototoestellen meegenomen. We zullen het dus moeten doen met (slechte) telefoon-foto’s. Mijn excuses daarvoor!